Πώς ένας ερασιτέχνης μπορεί να παράγει κρασί;

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για τη δημιουργία κρασιού απο ερασιτέχνη, δυστυχώς φαίνεται το μισό αλλά μας \ πληροφορεί για τα πρώτα στάδια.

http://www.klika.gr/cms/index.php/peri-orekseos/merakia/131-erasitexnis-oinopoios.html

Το κρασί και η δημιουργία του από τον ερασιτέχνη οινοποιό

Ημέρες τρύγου σε όλη την Ελλάδα και η μυρουδιά του μούστου επιτέλους πλανιέται λεύτερη. Το πνεύμα του Διονύσου που γεννιέται με το πάτημα ξεχύνεται στον αέρα για να ευφράνει και να τέρψει, να μπει στις χαρές μας και στα γλέντια μας. Σημαντικό πράγμα ο τρύγος για τους Έλληνες. Δικαίως το ένα από τα τρία «θέρος - τρύγος - πόλεμος». Περιοχές ποικίλες στην οινική Ελλάδα με τόσες πλούσιες γεωγραφικές ιδιαιτερότητες δίνουν εξαίσιες γεύσεις και αρώματα. Η Μαντινεία, η Αττική, η Σάμος, η Κρήτη, η Νάουσα, η Νεμέα με τους δρόμους του κρασιού ανοιχτούς και λεύτερους περιμένουν τους φίλους του κρασιού. Συνάμα λέξεις εξωτικές όπως Αγιωργήτικο, Ασύρτικο, Νεροκοκκινέλα, Κοτσιφάλι, Λημνιό, Λιάτικο, Μανδηλαριά, Μοσχάτο και Μοσχοφίλερο, Ροδίτης, Σαββατιανό και Φιλέρι λικνίζονται χαρούμενα στις σκέψεις και αφήνονται να χαθούν στις γωνιές του λινού και της στροφιλιάς. Επιτέλους έφτασε η μέρα που γέμισα το βαρελάκι μου. Την περίμενα όλο το χρόνο, τη σκεφτόμουνα, την υπολόγιζα και νάτη. Εμ τι, δε θα ερχότανε;

Όσοι δεν έχουν βάλει κρασί δεν μπορούν να νιώσουν την ανείπωτη χαρά που αισθάνεται ο ερασιτέχνης οινοποιός όταν γεμίζει το βαρελάκι του. Ψάχνει να βρει τον καλύτερο μούστο και είναι έτοιμος να ταξιδέψει πολύ μακριά για να βρει αυτό που ζητάει. Συνάμα όλο το χρόνο σκέφτεται το επόμενο κρασί που θα φτιάξει, τι ποικιλία θα βάλει στο βαρέλι, πού θα το βρει, πώς θα το φτιάξει. Είναι εκείνες οι στιγμές που γεύτηκα και γεύομαι αυτές τις μέρες κορυφαίες στιγμές ανείπωτης χαράς, δεν υπερβάλλω. Και βλέπεις πολλούς σαν και μένα που ξεκινούν με τα ντεποζιτάκια τους από το «κλεινόν άστυ» για να γιομίσουν με αυτή την υπέροχη ουσία ό,τι έχουν διαθέσιμο. Και μετά η αναμονή, σκληρή, περιμένεις και λαχταράς τη μέρα που θ' ανοίξεις το βαρελάκι και θα γευτείς τους κόπους και τη χαρά της αλλαγής σε πνεύμα καθαρό του Διονύσου, σε πνεύμα χαράς με τα αρώματά του να σε τυλίγουν απολαυστικά, που είναι ακόμη πιο απολαυστικά μιας και είναι δική σου δημιουργία.

Πολλοί ίσως τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά και θα ήθελαν να βιώσουν τη χαρά του ερασιτέχνη οινοποιού, αλλά προσκρούουν στα ανυπέρβλητα εμπόδια της άγνοιας και του φόβου ότι δε θα μπορέσουν να φτιάξουν καλό κρασί. Και όμως είναι τόσο εύκολη η διαδικασία και τόσο απλή για τους ανθρώπους που το έχουν μεράκι που θα τους συμβούλευα σίγουρα να το δοκιμάσουν. Το δικό σου κρασί σού προσφέρει μία χαρά που όταν τη γευτείς θα θέλεις κάθε χρόνο να τη δοκιμάζεις. Αρκεί να μην ταλαιπωρηθείς πολύ τον πρώτο χρόνο. Θα προσπαθήσω λοιπόν να καθοδηγήσω όποιον θέλει να φτιάξει κρασί και νιώθει ότι δεν ξέρει από πού ν' αρχίσει.

Πού το βάζω το κρασί;

Υπάρχουν τρεις διαδεδομένες λύσεις:

• το ξύλινο βαρέλι, 
• το ανοξείδωτο βαρέλι, 
• το πλαστικό βαρέλι.

Ξεκινώ από το πλαστικό βαρέλι διότι είναι αυτό που απορρίπτεται πιο εύκολα. Είναι συνήθως ακατάλληλο για κρασί, άσχετα τι διαφημίζουν τα διάφορα μαγαζιά. Είναι όμως πολύ φτηνό (ένα βαρέλι των 100 λίτρων κοστίζει περίπου 35 ευρώ) και μπορείτε να το βρείτε σχεδόν σε όλα τα μαγαζιά που πουλάνε πλαστικά βαρέλια. Δεν το συνιστώ εκτός και αν ο προϋπολογισμός για την πρώτη χρονιά είναι μικρός και δε φτάνει για αγορά και ενός σωστού βαρελιού, και του μούστου. Αν επιλέξετε να το αγοράσετε, φτιάξτε κρασί σε αυτό μόνο μια χρονιά και στη συνέχεια πετάξτε το ή κρατήστε το για να βράζει ο μούστος σας πριν τον βάλετε στο σωστό βαρέλι.

Το ανοξείδωτο βαρέλι είναι μία πολύ καλή λύση για το κρασί που θα το πιείτε νέο (όχι παλαιωμένο). Επειδή τα λευκά και τα ροζέ κρασιά πρέπει να πίνονται την ίδια χρονιά, είναι ιδανικό για το λευκό και ροζέ κρασί. Φυσικά και το κόκκινο κρασί μπορεί να γίνει στο ανοξείδωτο βαρέλι και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Το ανοξείδωτο βαρέλι έχει την ευκολία του πλυσίματος και της αποθήκευσης, αφού όταν τελειώσει το κρασί μας μπορούμε να το πλύνουμε και να το βάλουμε στην αποθήκη (ή στο πατάρι) χωρίς να φοβόμαστε μήπως πάθει κάτι. Για το λόγο αυτό το ανοξείδωτο βαρέλι είναι ιδανικό για όσους μένουν σε διαμέρισμα και δεν έχουν μεγάλους αποθηκευτικούς χώρους. Υπάρχουν αρκετοί τύποι κλεισίματος του κρασιού στο ανοξείδωτο βαρέλι. Ο ένας είναι με πλωτήρα (ένα καπάκι με διάμετρο μικρότερη από τη διάμετρο του κυλινδρικού ανοξείδωτου βαρελιού που στέκεται στην επιφάνεια του κρασιού, σε επαφή με αυτό και με τη βοήθεια λίγου παραφινέλαιου δεν αφήνει το κρασί να έρθει σε επαφή με το οξυγόνο), ενώ ο άλλος είναι με υδραυλικό σύστημα που κλείνει αεροστεγώς το κρασί. Ο δεύτερος τρόπος είναι ακριβότερος και δε σας τον συνιστώ διότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη να πληρώσει κάποιος χρήματα τζάμπα σε μία συσκευή που το κρασί δεν τη χρειάζεται. Ένα ανοξείδωτο βαρέλι 100 λίτρων, μαζί με τον πλωτήρα (ίσως και με τη βάση του) κοστίζει περίπου 100 ευρώ.

Πού το βρίσκουμε το ανοξείδωτο βαρέλι; Καταρχήν τα Σπάτα (για την Αθήνα) είναι μία καλή λύση. Υπάρχουν αρκετά μαγαζιά που πουλάνε ανοξείδωτα. Εγώ αγόρασα ένα ανοξείδωτο βαρελάκι από μία βιοτεχνία ανοξείδωτων (στην Αθήνα) που ειδικεύονται στα ανοξείδωτα για κρασί και λάδι και μέχρι τώρα είμαι απόλυτα ευχαριστημένος (το τηλέφωνο είναι 210-2358059 και η διεύθυνση είναι: Δήμητρας 44 Ταύρος). Όταν θα πάρετε τηλέφωνο μην ξεχάσετε να ρωτήσετε αν έχουν ετοιμοπαράδοτο βαρελάκι διότι τις μέρες αυτές έχουν μεγάλες φούριες.